Ενάντια στα Ρομπότ

Το ταξιδιωτικό ημερολόγιο του Emmanuel Di Rossetti

Ποια είναι η χρησιμότητα της παράδοσης;

Η παράδοση απαιτεί συνεχή μεταστροφή. Δεν είναι πικνίκ! Η παράδοση απαιτεί συνεχή προσπάθεια. Και μάλιστα την πιο σημαντική προσπάθεια: αυτή του να μην ξεχνάμε. Η παράδοση δεν έχει μεγάλη χρησιμότητα για να θυμόμαστε· χρησιμεύει κυρίως στο να μην ξεχνάμε. Χάνει την αυτοπεποίθησή της όταν δείχνει ότι είναι οφειλόμενη στη μνήμη.

Η παράδοση ταυτίζεται με τον κόνδορα όταν η μνήμη φτερουγίζει στον άνεμο σαν πεταλούδα. Όπως ο κόνδορας, η παράδοση ζει με πιστότητα ριζωμένη στο σώμα. Όπως ο κόνδορας, η παράδοση μπορεί να πεθάνει από αγάπη. Όπως ο κόνδορας, οτιδήποτε δημιουργεί απαιτεί χρόνο για να πετάξει και να επιβληθεί. Όπως ο κόνδορας, απαιτεί ύψος για σκέψη.

Η παράδοση υπάρχει σε μια κίνηση εκκρεμούς που ξεκινά από το νόημα που μεταδίδει από την αρχή της και καταλήγει στην κατανόηση αυτού του νοήματος, όπως αυτό κοσκινίζεται μέσα στο παρόν. Δεν της λείπουν τα ψήγματα. Η παράδοση εγκαινιάζει πάντα μια νέα οικειότητα. Γεννά ένα αποκαλυφθέν μυστικό.

Μια απάντηση στο ερώτημα «Ποια είναι η χρησιμότητα της παράδοσης;»

  1. Άβαταρ του Μπενουά Υζέρν
    Μπενουά Υζέρν

    Είναι σκόπιμο να γίνει διάκριση μεταξύ της έννοιας της παράδοσης γενικά και της τάδε ή εκείνης «περιφερειακής» ή «τομεακής» παράδοσης ειδικότερα, καθώς και μεταξύ μιας παράδοσης, ως δομημένου και δομικού συνόλου, και των παραδόσεων που υπάρχουν σε αυτήν, ως στοιχείων, αρθρωμένων και ιεραρχημένων μεταξύ τους, τα οποία αξιολογούν και μεταφέρουν αυτό το σύνολο.

    Μέσα στον ίδιο τον Καθολικισμό, μια υγιής σχέση με την Παράδοση ευνοεί την απόκτηση και στη συνέχεια την ενίσχυση ενός βέλτιστου επιπέδου ταπεινότητας, διαύγειας και αγιότητας. Συνολικά, πρόκειται εδώ για την ταπεινότητα των σεβαστών κληρονόμων μιας ολόκληρης κληρονομιάς της οποίας είναι υπηρέτες και μεταδότες, για τη διαύγεια εκείνων που οικοδομούνται σε επαφή με και μέσω αυτού που ενέπνευσε και καθοδήγησε την οικοδομή εκείνων που προηγήθηκαν, και για την αγιότητα που σκεφτόταν και έζησε εν Ιησού Χριστώ.

    Από αυτό, μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τα εξής: οι πυλώνες κάθε τάσης δυσαρέσκειας προς την Παράδοση και κάθε επιθυμίας ανατροπής της Παράδοσης είναι
    – η υπερηφάνεια, που οδηγεί στην αχαριστία, την εξάλειψη και την φυγή προς τα εμπρός,
    – το σφάλμα, ακόμη και τα υπερβολικά και αλαζονικά ψέματα,
    – η αντικατάσταση ή ο μετασχηματισμός της αγιότητας εν Χριστώ από μια ανακριβή, απερίσκεπτη και αόριστη «συμπάθεια» ad extra και in mundo.

    Ας προσθέσουμε μια τελευταία πτυχή των πραγμάτων: μπροστά στις εντεινόμενες επιπτώσεις της παρούσας στιγμής που χαρακτηρίζουν την ατμόσφαιρα που χρησιμεύει ως ή αντικαθιστά τον πολιτισμό στην εποχή μας, τουλάχιστον από το 1914, η προσφυγή στην Παράδοση ισοδυναμεί με προσφυγή σε ένα «ανθρωπολογικό-πολιτισμικό» συνοδευτικό αποτέλεσμα που συμβάλλει στη διατήρηση ζωντανής της χριστιανικής αίσθησης της διάρκειας, του βάθους, της πρωτοκαθεδρίας της εσωτερικής ζωής και της αλληλεγγύης, ιδίως της λειτουργικής και πνευματικής, μεταξύ των διαφόρων γενεών των Καθολικών πιστών.

    Διαβάζοντας τα παραπάνω, μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα τον στόχο των διαδόχων εκείνων που ήταν ή ήθελαν να γίνουν οι δολοφόνοι, έπειτα οι νεκροθάφτες της Παράδοσης, καθώς και το μίσος τους για την Παράδοση. Για αυτούς, η Παράδοση είναι υποδουλωτική, ενώ στην πραγματικότητα είναι απελευθερωτική, αρκεί να είναι καλά κατανοητή, καλά μελετημένη και σωστά βιωμένη.

    Σε αυτό το πλαίσιο, είναι επίσης αρκετά κωμικό το γεγονός ότι τόσοι πολλοί μεταρρυθμιστές Καθολικοί, που περιφρονούν ή ακόμη και μισούν την Καθολική Παράδοση, εκτιμούν επίσης θερμά και θετικά σχεδόν όλες τις μη χριστιανικές θρησκείες και παραδόσεις πεποιθήσεων.

    Υπάρχει μια σχέση με τα πράγματα, ή μια άποψη για τα πράγματα, που οδηγεί κάποιον να σκεφτεί ότι αυτή η στάση πηγάζει από ή είναι σχεδόν απάτη.

    Απάντηση

Αφήστε ένα σχόλιο

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει την ανεπιθύμητη. Μάθετε περισσότερα σχετικά με τον τρόπο επεξεργασίας δεδομένων από τα σχόλιά σας .