Η ταυτότητα χωρίζεται αφενός σε μια βάση που είναι μέσα μας χωρίς να μπορούμε να αντλήσουμε μια ιδιαίτερη αξία, τη φύση και την εκπαίδευση (πολιτισμός) που έχουμε λάβει και ένα συστατικό κίνημα της ζωής που ανακαλύπτει στοιχεία που δεν αναφέρονται από τη φύση μας ή την εκπαίδευσή μας, αλλά που πρέπει να διαβάζουμε στο ύψος της φύσης και της εκπαίδευσής μας.

Ένα καλό μέρος αυτής της διαδικασίας λαμβάνει χώρα χωρίς να το σκεφτούμε. Ωστόσο, είναι απαραίτητο, απαραίτητο και μας υποχρεώνει τη μόνιμη αναθεώρηση αυτής της φύσης και αυτής της εκπαίδευσης, καθώς και τη μόνιμη αναθεώρηση αυτών των νέων στοιχείων μέσω του πρίσματος της φύσης και του πολιτισμού μας.

Η ισορροπία είναι απαραίτητη: να είμαστε στο σταυροδρόμι της φύσης μας και του πολιτισμού μας. Που περιλαμβάνει τη γνώση τους και τα δύο. Δεν υπάρχει ζήτημα να ξεχνάμε ή να μην γνωρίζουμε τη φύση μας, να ξεχνάμε ή να χάσουμε τα οφέλη της εκπαίδευσής μας, να προσεγγίσουμε τις ακτές της καινοτομίας ή δεν θα είμαστε τίποτα από μια σημαία που εξαλείφεται στον άνεμο. Δεν θα έχουμε κανένα κριτήριο για να κρίνουμε τη καινοτομία και θα κινδυνεύουμε να δούμε αυτή την καινοτομία μόνο μια καινοτομία και να την εισάγουμε γι 'αυτό. Δεν υπάρχει γνώση από τον εαυτό του που μπορεί να ξεφύγει από το κόσκινο της φύσης και του πολιτισμού μας.