Η ταυτότητα χωρίζεται αφενός σε μια βάση που βρίσκεται μέσα μας χωρίς να μπορούμε να αντλήσουμε κάποιο ιδιαίτερο πλεονέκτημα από αυτήν, τη φύση μας και την παιδεία που έχουμε λάβει, και σε μια κίνηση συστατική της ζωής που ανακαλύπτει στοιχεία που δεν αναφέρονται φύση ή ανατροφή, αλλά πρέπει να διαβαστεί σύμφωνα με τη φύση και την ανατροφή μας. Μεγάλο μέρος αυτής της διαδικασίας συμβαίνει χωρίς καν να χρειάζεται να το σκεφτούμε. Είναι όμως ουσιαστικό, ουσιαστικό και μας υποχρεώνει στη μόνιμη αναθεώρηση αυτής της φύσης και αυτής της παιδείας, όπως και με τη μόνιμη αναθεώρηση αυτών των νέων στοιχείων μέσα από το πρίσμα της φύσης και του πολιτισμού μας. Η ισορροπία, και εδώ, είναι απαραίτητη. Δεν τίθεται θέμα να ξεχάσουμε ή χειρότερα να μην έχουμε επίγνωση της φύσης μας, να ξεχάσουμε ή ακόμα χειρότερα να χάσουμε τα οφέλη της εκπαίδευσής μας, να πλησιάσουμε τις όχθες της καινοτομίας, διαφορετικά δεν θα είμαστε παρά μια σημαία που θα βγαίνει στον άνεμο. δεν θα έχει κανένα κριτήριο για να κρίνει την καινοτομία και θα κινδυνεύαμε να δούμε σε αυτήν την καινοτομία μόνο καινοτομία, και να μας αρέσει μόνο γι' αυτό.