χυδαιότητα
-
Ο αφρός των ζωών
Εσωτερική ζωή έναντι του κενού του σύγχρονου κόσμου Συνέχεια ανάγνωσης
-
Ο Χαμένος Παράδεισος του Σεμπαστιέν ντε Κουρτουά
Υπάρχει μια νοσταλγία για έναν χαμένο παράδεισο. Όλοι τη νιώθουμε, λίγο πολύ. Μας συνδέει με το Προπατορικό Αμάρτημα και την Πτώση. Αυτή η ασθένεια βασανίζει τις αγνές ψυχές. Μαραζώνει και ταράσσει. Μια νεανική ασθένεια, αν υπήρξε ποτέ, μια ρομαντική τρέλα, αυτή η νοσταλγία βρίσκεται στην καρδιά του μυθιστορήματος του Σεμπαστιάν ντε Κουρτουά. Συνέχεια ανάγνωσης
-
Αναγνωρίζω
Η ταυτότητα χωρίζεται αφενός σε μια βάση που βρίσκεται μέσα μας χωρίς να μπορούμε να αντλήσουμε κάποια ιδιαίτερη αξία από αυτήν, τη φύση μας και την παιδεία (κουλτούρα) που έχουμε λάβει, και σε μια συστατική κίνηση ζωής που ανακαλύπτει στοιχεία που δεν απαριθμούνται από τη φύση μας ή την παιδεία μας, αλλά τα οποία πρέπει να ... Συνέχεια ανάγνωσης
-
Τι είναι να είσαι πάνω από το έδαφος;
Το πιο διαφωτιστικό παράδειγμα της ανθρώπινης φύσης βρίσκεται στην Καινή Διαθήκη, όταν ο Πέτρος και ο Ιησούς Χριστός συνομιλούν και ο Πέτρος επιμένει ότι ο κύριός του πιστεύει ότι η αφοσίωσή του είναι απολύτως ειλικρινής. Έτσι, ο Ιησούς του λέει ότι πριν λαλήσει ο πετεινός, θα τον έχει απαρνηθεί τρεις φορές. Η πρώτη θέση Συνέχεια ανάγνωσης
-
Αντιγόνη, επαναστατική και οικεία (3/7. Destiny)
Μέρος 3ο: Πεπρωμένο Ο άνθρωπος κατεβαίνει από το δέντρο. Ο άνθρωπος, όπως και το δέντρο, ορίζεται από τις ρίζες του καθώς και από τους καρπούς του. Ο άνθρωπος, όπως και το δέντρο, εξαρτάται από εξωτερικά και εσωτερικά στοιχεία για να φτάσει στην ωριμότητα. Ο άνθρωπος μοιάζει με αυτόν τον κορμό που σμιλεμένος από δοκιμασίες στηρίζεται στις ρίζες του και αποδίδει καρπούς λίγο πολύ Συνέχεια ανάγνωσης
Αντιγόνη , αντεπανάσταση , ηθική , ιστορία , οικειότητα , συγχώρεση , θρησκεία , επανάσταση , ολοκληρωτισμός , χυδαιότητα -
Νέα από την Hyppolite Taine
Είναι σχολαστικός, ο σχολαστικός είναι το κούφιο και φουσκωμένο μυαλό που επειδή είναι γεμάτο λέξεις πιστεύει ότι είναι γεμάτο ιδέες, απολαμβάνει τις προτάσεις του και εξαπατά τον εαυτό του για να κυβερνήσει τους άλλους. Είναι ένας υποκριτής που πιστεύει ότι είναι ειλικρινής, ένας Κάιν που παίρνει τον εαυτό του για τον Άβελ. Σε αυτόν τον συρρικνούμενο εγκέφαλο, παραδομένο στην αφαίρεση, και Συνέχεια ανάγνωσης
-
Ποιους αγίους να απευθυνθώ;
Η υπόθεση Marcial Maciel μας αναγκάζει να θέσουμε το ερώτημα του Κακού. Η εποχή μας αποφεύγει να το αντιμετωπίσει. Τι γνωρίζουμε για το έργο του διαβόλου και τι μπορούμε να κάνουμε για να προστατευτούμε από αυτό; Αφού προσπαθήσαμε να κρύψουμε το καλό στη ζωή, θα πρέπει να εκπλαγούμε που το κακό έρχεται στο φως; Τα έργα του διαβόλου είναι... Συνεχίστε την ανάγνωση...
-
Χριστιανική μαρτυρία – 2
Όταν ξεκίνησα αυτό το ιστολόγιο, η ιδέα να γράψω για τη λειτουργία μου ήρθε γρήγορα. Όχι για να διεκδικήσω την ιδιότητα του ειδικού, αλλά για να μοιραστώ την εμπειρία μου για το τι αντιπροσωπεύει την καρδιά της ζωής ενός Χριστιανού. Έτσι, υπήρχαν δύο μονοπάτια που έπρεπε να συγχωνευθούν: Έπρεπε να πω τη Λειτουργία (και να συνεχίσω να διαβάζω)
-
Μια σύντομη ιστορία του Envy, από ήρωα σε αποδιοπομπαίο τράγο
Ο σύγχρονος κόσμος μας παρουσιάζει συνεχώς αποδιοπομπαίους τράγους. Οι Λανς Άρμστρονγκ, Ρίτσαρντ Μίλετ, Ζερόμ Κέρβιελ, Τζον Γκαλιάνο, για να αναφέρουμε μόνο μερικούς, ο καθένας στον δικό του τομέα, με εντελώς διαφορετικές αιτίες και λόγους, ενσάρκωσαν πρόσφατα τον αποδιοπομπαίο τράγο, τον δικαίως τιμωρημένο ένοχο, τον ταραχοποιό που τοποθετείται στη θέση του. Συνέχεια ανάγνωσης
-
Ποιος θάνατος για τη Δύση;
Μου φαίνεται όλο και πιο γλυκό να ακούω αυτές τις ομιλίες από Δυτικούς να γκρινιάζουν για τον θάνατο του Καθολικισμού, τον θάνατο αυτού του παλιού δέρματος της θρησκείας, όταν δεν πρόκειται απλώς για τον θάνατο του Θεού. Συνεχίστε την ανάγνωση
-
Emmanuel Todd ή πνευματική χυδαιότητα
Ο Εμάνουελ Τοντ ήταν στο France Culture το άλλο πρωί για να πει τον καλό του λόγο. Ο Εμάνουελ Τοντ είναι προφήτης. Έχει την ευγλωττία. Έχει την προσποίηση, πάνω απ' όλα. Του λείπει η ειλικρίνεια. Πράγματι, κανείς δεν μπορεί να είναι προφήτης και ιδεολόγος. Συνέχεια ανάγνωσης
-
Αφιέρωμα στον Jean-Marie Domenach
Ξαναδιαβάζοντας σημειώσεις που κρατούσα πριν από χρόνια, διαβάζοντας το βιβλίο του Jean-Marie Domenach «Η Επιστροφή του Τραγικού», θυμάμαι τη συνάντησή μας. Τον βλέπω να φτάνει στο μικρό μου στούντιο στο La Fourche, να μου ζητάει ένα ποτήρι κρασί, και εμένα να αρχίζω να του εξηγώ λεπτομερώς την κατεύθυνση που παίρνω. Συνέχεια ανάγνωσης
-
Philia, agapê και άλλα μικροπράγματα…
Οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τρεις λέξεις για να περιγράψουν την αγάπη: έρωτας, σαρκικός έρωτας· φιλία, φιλία· και αγάπη, ώριμος, ολοκληρωμένος έρωτας. Υπάρχει η αγάπη μόνο για να μας παρηγορεί; Δεν θα έπρεπε να προσπαθούμε να δώσουμε νόημα στην αγάπη, όπως και σε κάθε γεγονός της ζωής; Μόνο το νόημα σώζει την ανθρώπινη υπόσταση. Το νόημα... Συνέχεια ανάγνωσης
-
Το μίσος του χρονικογράφου
Αποκαλώ αυτό το άρθρο «Το Μίσος του Αρθρογράφου». Ο Γάλλος αρθρογράφος —επειδή είναι πράγματι ένα γαλλικό κακό— είναι ο τρόπος με τον οποίο επινοεί τον εαυτό του ως κυρίαρχο του χρόνου, του κόσμου και, πάνω απ' όλα, του πώς είναι. Είναι αφόρητο. Ξεφορτωθείτε τους αρθρογράφους και ξεριζώστε τα μπουμπούκια! Όλοι αυτοί οι αρθρογράφοι συγκεντρωμένοι δεν αποτελούν τίποτα άλλο παρά ένα Café du Commerce. Συνεχίστε την ανάγνωση.