Modlitwa za dusze czyśćcowe autorstwa Ojca André Haussaire’a

O Jezu, Twojemu Sercu powierzam (tych, których pragnę: np. „ofiary wirusa”)

Spójrz na (nie/one), a potem zrób to, co podpowiada Ci Twoje serce.

Pozwól swemu sercu działać!

Liczę na Niego.

Ufam Mu.

Poddaję się Jemu!

O Jezu, przez Twoje najmiłujące Serce, błagam Cię, rozpal gorliwością Twojej Miłości i Twojej Chwały wszystkich kapłanów świata, wszystkich misjonarzy i wszystkich, którzy mają za zadanie głosić Twoje Boskie Słowo, aby rozpaleni świętą gorliwością mogli wyrywać dusze szatanowi i prowadzić je do azylu Twojego Serca, gdzie będą mogli nieustannie Cię wychwalać!

Ojcze Przedwieczny, który z miłości do dusz wydałeś swego jedynego Syna na śmierć, – przez Jego Krew, przez Jego zasługi i przez Jego Serce, zmiłuj się nad całym światem i odpuść wszystkie popełnione grzechy.

Przyjmij pokorne zadośćuczynienie, jakie Twoje wybrane dusze Ci ofiarują.

Zjednocz ich z zasługami Twojego Boskiego Syna, aby wszystkie ich działania miały wielką skuteczność.

O Ojcze Przedwieczny, zmiłuj się nad duszami i nie zapomnij, że nie nadszedł jeszcze czas Sprawiedliwości, ale czas Miłosierdzia!

Przyjmij, o Najświętszy Ojcze, cierpienia i zasługi wszystkich dusz, które zjednoczone z zasługami i cierpieniami Jezusa Chrystusa, ofiarowują się Tobie, z Nim i przez Niego, abyś mógł przebaczyć światu.

O Boże miłosierdzia i miłości, bądź siłą słabych, światłem ślepych i przedmiotem miłości dusz!

O mój Zbawicielu, który jesteś także moim Bogiem, spraw, aby moje serce płonęło czystą miłością do Ciebie!

(1952)

Modlitwa w czasach epidemii

(fragment z Rytuału rzymskiego, Titulus IX, Caput X)

Panie, nie traktuj nas według naszych grzechów.

R. I nie karz nas według naszych nieprawości.

V. Pomóż nam, Boże nasz Zbawicielu.

R. I dla chwały imienia Twego, Panie, wybaw nas.

V. Panie, nie pamiętaj naszych dawnych nieprawości.

A. Niech Twoje miłosierdzie powstrzyma nas bezzwłocznie, gdyż zostaliśmy doprowadzeni do ostatecznego nieszczęścia.

V. Módl się za nami, święty Sebastianie.

A. Abyśmy dostąpili obietnic Jezusa Chrystusa.

V. Panie, wysłuchaj mojej modlitwy.

R. A wołanie moje niech dotrze do Ciebie.

V. Pan z wami.

A. I swoim umysłem.

Wysłuchaj nas, Boże, nasz Zbawicielu, i za wstawiennictwem błogosławionej i chwalebnej Bożej Rodzicielki Maryi, zawsze Dziewicy, i błogosławionego Sebastiana, Twojego męczennika, i wszystkich świętych, uwolnij swój lud od grozy Twojego oburzenia i obdarz go darami Twojego miłosierdzia… 

Panie, bądź łaskaw naszym prośbom i ulecz ospałość naszych ciał i dusz, abyśmy uwolnieni od tych nieszczęść, mogli zawsze radować się dzięki Twojemu błogosławieństwu...

Prosimy Cię, Panie, spraw, byśmy otrzymali skutek naszej pokornej modlitwy i łaskawie usunął zarazę i śmiertelność, aby serca ludzi zrozumiały i odczuły, że te plagi wynikają z Twojego oburzenia i ustają dzięki Twojemu miłosierdziu. Przez Chrystusa, Pana naszego. 

Komunia duchowa (ciąg dalszy)

      W średniowieczu, gdy wierni zwykli byli przyjmować komunię jedynie w okresie Wielkanocy, osoby pobożne, głównie kobiety, wyrażały pragnienie, by czynić to częściej. 

      Tak narodził się zwyczaj komunii duchowej. „Pod koniec XII wieku najpopularniejszą formą komunii duchowej było wyrażanie modlitwy i próśb podczas podniesienia po konsekracji. […] Uważa się, że mowa pochwalna lub błogosławiony chleb były całkowicie akceptowalnym zamiennikiem komunii sakramentalnej […]. 

Według niektórych autorów błogosławieństwo osób, jak również pocałunek pokoju, mogły zastąpić komunię. […] Komunię duchową zalecano tym, którzy byli zbyt chorzy, by przyjąć konsekrowane postacie. […] Teologowie wzmocnili tę praktykę, nauczając, że przez komunię duchową otrzymuje się tyle samo łask potrzebnych do zbawienia, co przez komunię sakramentalną” (G. Macy w Eucharistia. Encyclopédie de l'Eucharistie , pod kierownictwem M. Brouarda, Paryż, 2002, s. 182).

Choć praktyka codziennej spowiedzi jest dziś powszechna, Kościół zachęca wiernych do częstego, całodziennego odprawiania Komunii duchowej, by rozpalić w sobie miłość do Boga, „aby zjednoczyć się z Odkupicielem w żywej wierze, w duchu pełnym szacunku i pokory, ufności w Jego wolę, z najgorętszą miłością” (Pius XII, encyklika Mediator Dei , 20 listopada 1947 r.). Arcybiskup Le Tourneau

Oto dwie formuły komunii duchowej:

„Chciałbym, Panie, przyjąć Cię z czystością, pokorą i oddaniem

z którym przyjęła Cię Twoja Najświętsza Matka; 

z duchem i zapałem świętych.

„Mój Jezu, wierzę, że jesteś tu obecny w Najświętszym Sakramencie. Kocham Cię ponad wszystko i gorąco pragnę Cię przyjąć. 

Ale ponieważ w tej chwili nie mogę tego uczynić sakramentalnie, wejdź przynajmniej duchowo do mojego serca. 

Jakbyś już był obecny, wielbię Cię i łączę się całkowicie z Tobą; nie pozwól mi nigdy odłączyć się od Ciebie. 

Jezu, moje dobro, moja słodka miłości, rozpal moje serce miłością, aby zawsze płonęło miłością do Ciebie. 

Cherubini i Serafini, którzy adorujecie Jezusa w Najświętszym Sakramencie dniem i nocą, módlcie się za nami i udzielcie nam świętego błogosławieństwa Jezusa i Maryi.

Komunia duchowa według św. Alfonsa Liguori

Boże mój, wierzę, że jesteś obecny w Najświętszym Sakramencie. Kocham Cię ponad wszystko i dusza moja tęskni za Tobą.

Skoro nie mogę Cię teraz przyjąć w Najświętszym Sakramencie, przyjdź przynajmniej duchowo do mojego serca. Przytulam Cię, jakbyś był we mnie i całkowicie się z Tobą jednoczę.

O! Nie dopuść, abym kiedykolwiek spotkało nieszczęście rozłąki z Tobą.

O Jezu! Moje wszechmocne Dobro i moja słodka miłości, zrań i rozpal moje serce, aby zawsze płonęło Twoją miłością.